ماں پہ لکھی گئی سرائیکی نظم

 ماں تے فر ماں ہوندی اے

مَیکوں آ ہِک بُڈھڑی آکھئے

ڈِیکھاں پُتر حیاتی ہُو وی

مَیکوں اَج ہِک فون ملاڈے

خیر تاں ہے اج  بُڈھڑی  اماں

بانہہ کیوں گل وِچ بَدھی وَدیں

لگدا  ہے  جو  بَھنی  وَدیں

تَیڈو  فون  کراوَنڑ   آئی   ہاں

تیکوں ڈُکھ سنڑواوَنڑ آئی ہاں

جیوے  میڈا  ہِکو  لعل  ہے

مِنتاں مَن مَن رب تُوں پِنیُم

پورے  نازیں  نال  او  پالیُم

پُورھیے  کر  پڑھایا   ہانمئ

پورِیاں سَت جماعتاں اُوکوں

ہِک ڈِینہہ گھر اُو روندا آیا

آکھیس اِتھ اُستاد مریندِن

روز  جِیہاڑی  دَڑکے  ڈیندِن

دَڑکِیں  دا  اُو  ہَیلک  نہ   ہا

پڑھنَڑ دی اُوں بَس چا کِیتی

میں اوکوں کُجھ آکھ نہ سَگی

کَلھے  سِر تے  آپ  نبھاواں

اوکوں کئی وِی کَم نہ ڈَساں

پِیو دا سِر تے سایہ نا سی

پَنج  بِھینڑیں  دا ہِکو وِیر اے

میکوں  ڈھیر  پیارا  ہِیوی

میڈی  اَکھ  دا  تارا  ہِیوی

اماں  بانہہ   دا   حال   نہ   ڈِتو

چھوڑ وے صادر اے تاں کُجھ  نی

پَرھلی  رات  دا  راجو رُس  پَئے

پیسے  ڈاہ  ہزار   منگیے   نِس

آکھیس  وَڈا  فون  میں  گِھنداں

میں  مُٹھڑی  دے  کولوں  نہ  ہَن

کاوڑ  دے   وِچ   دِھکا   ڈِتس

کُڑکُنڑی بانہہ ہَئی بَھنی گئی ہے

اُوندے سِر توں واری گئے اے

کل دا رُس کے ٹُر پَئے جیوے

آکھیس  میانوالی   وِیساں

چھولے وَنج کَپیساں ڈِیکھیں

وڈا  فون  اَنیساں  ڈیکھیں

آہدِن  اُتھاں  دُھپ  ہوندی  ہے

میڈا لعل نی دُھپ  دے  ڈا  دا

آپنڑیاں  چِلکاں  وِیچ  کراہِیں

ڈاہ ہزار میں  گِھن  تے  آئی  ہاں

اوکوں آکھ وے جِندڑی مانڑیں

اَجی اَج توں گھر دو وَل آ

وڈے فون دے پیسے ہِن پئے

ڈیکھ عباسو  فون  مِلا  ہاں۔۔